Emekli olduktan sonra eşime verdiğim söz üzerine artık ahırları ben yapıyorum. Zorlanıyor muyum? belki biraz ama insan alışınca hiç yorgunluk ve zorlanma hissetmiyor.
Evet dediğim gibi artık ben bir emekliyim. Önceden emekli insanları gördüğümde onları çok yaşlı olduklarını yada bir ayaklarının bir çukurda olduklarını düşünürdüm. Oysa ben kendimi öyle görmüyorum. Hele hele ayağım çukurda hiç değil. Acaba diyorum küçük çocuklar beni nasıl görüyorlar. Ara sıra onlara soruyorum. Ve güzel cevaplar almaya çalışıyorum. Kendimi "Fuat Ağbi " olarak çağırtıyor um. amca, dede demelerini henüz istemiyorum. Önceden böyle değildim. Hatta bir bloğumda resmen artık dede olmak istediğimi alenen herkese duyurmuştum. (http://bahcemdekihersey.blogspot.com/2010/01/dede-olmak-istiyorum.html)
Emekli olmak çok güzel bir şey. Allah devletimize zeval vermesin. Emekliliğimde yaşadıklarımı bundan böyle bu blokta sizlerle paylaşacağım. Umarım sizleri sıkmam. Gerçi sıkıldığınızda sayfayı değiştirirsiniz yada tamamını okumazsınız olur biter. Birde her yanınımda yararlı bir bilgi, güzel bir söz, hadis, güzel bir resim gibi sizlerle paylaşmaktan mutlu olacağım paylaşımlar olacak.
Allahımdan herkesin önce anne baba olmasını, ardından da torun sevgisini tatmasını diliyorum. Büyüklerimden her zaman duyardım;"Torun kardır çok sevilir" Çok doğru, gerçekten torun seviliyor. Kayın çocuklarını torun gibi sevebiliyorsam anlayın kendi torunlarımı nasıl seveceğim.